Η δερματοχάλαση είναι η χαλάρωση του δέρματος των βλεφάρων, η οποία συμβαίνει λόγω ηλικίας και αποτελεί αισθητικό πρόβλημα. Ο ασθενής αντιλαμβάνεται τη χαλάρωση ως «καπάκια» δέρματος στα άνω βλέφαρα ή ως «σακούλες» στα κάτω βλέφαρα.
Η θεραπεία είναι χειρουργική με βλεφαροπλαστική η οποία γίνεται σε τοπική αναισθησία και είναι ανώδυνη.
Η βλεφαροχάλαση, η οποία πολλές φορές συγχέεται με τη δερματοχάλαση, είναι ένα σπάνιο σύνδρομο που αποτελείται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια οιδήματος των άνω βλεφάρων που σχετίζονται με την αραίωση, το τέντωμα, και ρυτίδωση του εμπλεκόμενου δέρματος. Η βλεφαροχάλαση σε αντίθεση με τη δερματοχάλαση δεν είναι συχνή και εμφανίζεται σε άτομα εφηβικής και νεαρής ηλικίας.
Το χρόνιο γλαύκωμα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη πάθηση γιατί διαδράμει τελείως ασυμπτωματικά μέχρι τα προχωρημένα στάδια της νόσου. Ο ασθενής τις περισσότερες φορές δεν αντιλαμβάνεται κάτι και η διάγνωση γίνεται τυχαία από τον οφθαλμίατρο. Σε προχωρημένο γλαύκωμα ο ασθενής έχει έκπτωση του οπτικού του πεδίου από την περιφέρεια προς το κέντρο, μείωση δηλαδή της αντίληψης του χώρου, ελαττωμένη ικανότητα προσαρμογής σε ακραίες συνθήκες φωτισμού και μειωμένο contrast sensitivity.
Για τη διάγνωση του γλαυκώματος απαιτούνται μία σειρά από εξετάσεις καθώς και λήψη σωστού ιστορικού από τον ασθενή. Είναι απαραίτητο να μετράται η ενδοφθάλμια πίεση και να καταγράφονται τόσο οι λειτουργικές βλάβες του οπτικού νεύρου με την εξέταση των οπτικών πεδίων όσο και οι δομικές βλάβες του οπτικού νεύρου μέσω βυθοσκόπησης και άλλων πιο εξειδικευμένων εξετάσεων (OCT, HRT, GDx).
Το γλαύκωμα πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και να γίνεται η προσωποποίηση της αγωγής σε κάθε ασθενή. Στόχος του οφθαλμίατρου είναι να μειώσει την ενδοφθάλμια πίεση σε ένα τέτοιο επίπεδο (πίεση στόχος), που δε θα προκαλούνται περαιτέρω βλάβες στο οπτικό νεύρο. Αυτό απαιτεί ενδελεχή εξέταση και τακτικούς επανελέγχους και επιτυγχάνεται είτε φαρμακευτικά με σταγόνες, είτε με μεθόδους laser, είτε χειρουργικά όταν οι προηγούμενες μέθοδοι δεν είναι επαρκείς.